Era un amigo pero amábao, en silencio permanente.
Mentres el os seus amores me contaba, eu escoitáballe as súas frases tristemente.
Era un amigo, pero gustábame, o meu afán era miralo cada día, cada momento.
Nunca soubo do amor que eu sentía por el, porque sempre me falaba da súa amada.
Era unha amiga para todo o mundo porque a ninguén os meus amores confiaba.
Eu queríao profundamente e forzosame o calaba.
Era un amigo, eu sentía temblar o meu corpo cando el me miraba.
O miralo xunto de min facíame feliz, era un amigo, era un amigo.
Peo o día que emnos esperab, chegou sen decirme nada, colleume as mans entre as súas, miroume con tenrura, e díxome:
¡¡¡ERA A TI A QUEN AMABA!!!
Nenhum comentário:
Postar um comentário