6/10/2013

UMBRELA 18


Artigo da revista UMBRELA N º18
Serei un ser único quizais

María Tenorio Solla 3ºB
Tendemos a non valorar as cousas, a esquecelas, deixalas pasar e, ultimamente a non darlle valor ou importancia ás que máis o requiren. Será por crer ter todo, si, é iso polo que deixamos de valorar os pequenos detalles como o de facerte a durmida cado oes a túa nai, que entra no teu cuarto, e aínda pensando que estás durmida murmurarche un ‘quérote’ xunto cun bico.
Hoxe preferimos valorar o ter un bo móbil para poder presumir diante dos demais, e onde queda todo o demais? O demsis, si, ese demais, o que máis importa, detalles, unha palabra que aínda que só sexa unha das miles que escoitaches ao longo do día só recordas esa, será por algo, non si?. Que pasa con ese calafrío que che pon os pelos de punta cada vez que escoitas a túa canción favorita?; con esas persoas que tantas veces cres que non están, que por algún motivo afastáronse sen razón pero xusto nese mal momento, onde máis o precisas, aí están, de novo amosándoche a súa axuda. Serei un ser único ao pasarme a min todas esas cousas, por ter a persoas marabillosas.

Unhas xa estaban, outras chegaron hai tan só dous anos, esas persoas que aseguras que nunca cambiarías, as que por moi mal que esteas sempre, sen saber como poden facelo, sácanche un feble sorriso, esas persoas que notas que necesitas, que coñecen todos e cada un dos teus defectos, que te aturan nos bos e nos malos días. Pensar e dicir, que sería un día de clase sen rirte coa piña que formamos ao fondo da aula? Que sería escoitar agora unha canción de Xoel e non recordar a quen brincou xunto a min no seu concerto? Ou, recoñecería un día sen que minutos despois de tocar o timbre anunciando o recreo non entrasen os tres da clase do lado? Como sería pasar un día sen escoitar un ‘a nosa pequena…’ saído da boca de papá? Ou ben sen valorar todos eses consellos que a cada segundo pode darche a túa irmá, esa irmá maior que, máis que iso, é unha nai? Eu podo dicilo, nada. Todo sería nada si non puidese ter, oír ou ver cada día algo de todo iso. Deixar de darlle importancia ao material e comezar a valorar o que sen custarnos cartos convértese cada día na nosa maior fortuna.